پس کی میخواهیم دست از غر زدن برداریم و هسته های مقاومت و مبارزه را تشکیل بدهیم؟

بایستی حتما" یه نفر دیگه باشه که برامون تصمیم بگیره و یا دیگران باشند که خودشان را وسط بندازن؟ تمام هنرمان این شده که هی غر بزنیم کاش فلان کس این را میگفت یا فلان کار را میکرد! کی تصمیم میگریم که این هسته های مقاومت برای مبارزه را بین دوستان نزدیک و یا فامیل تشکیل بدهیم و یک گام کوچک برداریم ؟ تا همه با هم دست بدست هم ندهیم این رژیم جنایتکار همانجا سرجایش خواهد نشست و هر روز قربانی بی گناهی از بینمان خواهد گرفت پس هم اکنون هسته های مبارزات بدون خشونت مان را تشکیل بدهیم و از همین الان بفکر فردا باشیم که چگونه اعتراض خودمان را نشان بدهیم